Αγαπημένοι ελληνικοί στίχοι

Ασημένια σφήκα -Υπόγεια Ρεύματα

Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι
μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή
παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ

Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές
κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές

Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
βραδιές βραδιές και σε τινάζει πάνω
έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω

Κακή εποχή κακές στιγμές μου φέρνει
χώμα μυρίζω μωβ σκιές βλέπω θαμπά
σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά ξεσέρνει
σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά

Ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά
φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Ερμηνευτές: Νικόλας Άσιμος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ

Bρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις
πρότεινέ μου κάποια λύση
δεν θα σου παρα-κοστήσει

και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'

Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ

Bρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
κάνε πάσα και μια ματιά και χάμω
'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις

γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.

Η μοναξιά του σχοινοβάτη
Στίχοι: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας


Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου 'χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ - ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Όλες οι γραμμές μας στραβωθήκαν κι αποτύχαν
Ευτυχώς το νοιώθω απόλυτα καθώς
Άπ' το πίσω κάθισμα κοιτώ τα ίδια μέρη
Τρυφερά με τα φανάρια μου σβηστά
Άδεια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία
Καθετί μισοχωμένο μες τη γη
Όπως το κωφάλαλο αδερφάκι τώρα λάμπει
Με το φώς που βγάζει ο κόσμος ο μουγκός.

Μέσα απ' τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
Θ' αναταμωθούμε μια τρελλή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απ' τα λουλούδια θα ενωθεί
Σαν ζαλιστούμε απ' των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασσετόφωνα κι εγώ
Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ' αγαπάω ο φτωχός
Δώσ' μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός.

Δίπλα απο το κύμα έχει τ' άλογα λυμένα
Θα τον δείς ο ασπροντυμένος μπουζουκτσής
Κι όλο κατεβαίνουν καπνεργάτριες και προσκόποι
Με φακούς μέσα απο κρότους και καπνούς
Τρέχουνε τα πεύκα το φεγγάρι ξεδιπλώνει
Διαρκώς με γάζες σκοτεινές το φώς
Κι άγριες παρέες νεαρών με γυφτοπούλες
Προσπερνούν και μαγεμένο μ' οδηγούν.

Μοιραία
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά

Αφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα
από της μοίρας το στυλό και το μελάνι
ότι απ 'μένα είναι και θα είναι διαλεγμένα
είναι αυταπάτη μες της πλάσης την πλεκτάνη

Άρα δε φταίω που σε χώρισα μωρό μου
κι άσε με μόνη μέσα στο διπλό καημό μου
να ψάχνω λυσσασμένα για να βρω μια λύση
που θα 'ναι πάλι ό,τι η μοίρα αποφασίσει

Άρα είμαι εγώ η γυναίκα η μοιραία
η πρώτη, η μετέπειτα κι όμως η τελευταία
που τη ζωή σου πως και πάντα κανονίζω
κι έτσι ανάμοιρα και τη δική μου την ορίζω.

Αφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα
θα κάνω ότι μου 'ρθει μέσα στο κεφάλι
θα κάνω πράγματα τρελά να ξαναβρώ εσένα
ακόμα και να μπούμε οι δυο σ' ένα μπουκάλι.

Emigre- Κραουνάκης "Πήρα Κόκκινα γυαλιά"

Πήρα κόκκινα γυαλιά
κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω
κι ούτε ξέρω πώς να ζω
ούτε και πώς ν' αγαπώ
τη ζωή μου επιβλέπω

Πήρα κόκκινο στυλό
και τραβάω γιαλό-γιαλό και γράφω
τραγουδάκια της φωτιάς
της φωτιάς, της πυρκαγιάς
τη ζωή μου αντιγράφω

Πώς μ' αρέσει αυτός ο ήλιος
πώς μ' αρέσει αυτός ο ήλιος
πώς μ' αρέσει το πρωί
κι είναι βάσανο ο φίλος
είναι βάσανο ο φίλος
που φωνάζει εκδρομή

Πώς μ' αρέσει το φεγγάρι
πώς μ' αρέσει το φεγγάρι
όταν βγαίνει να με δει
και κρατάει το φανάρι
και κρατάει το φανάρι
στης αγάπης την πληγή

Πήρα κόκκινη καρδιά
και πουκάμισα φαρδιά φοράω
και ρωτάω να μου πουν
όσοι ξέρουν ν' αγαπούν
σε ποιον έρωτα χρωστάω

Πήρα κόκκινα φτερά
και περνάω μια χαρά, γελάω
Πιάνω σώμα του χιονιού
και ουρά χελιδονιού
στου Θεού τ' αυτί μιλάω

Πώς μ' αρέσει αυτός ο ήλιος
πώς μ' αρέσει αυτός ο ήλιος
όταν βγαίνει το πρωί
κι είναι βάσανο ο φίλος
κι είναι βάσανο ο φίλος
που φωνάζει εκδρομή

Πώς μ' αρέσει το φεγγάρι
πώς μ' αρέσει το φεγγάρι
όταν βγαίνει να μας δει
και κρατάει το φανάρι
και κρατάει το φανάρι
στης αγάπης την πληγή

Πήρα κόκκινα γυαλιά
κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω
κι ούτε ξέρω πώς να ζω
ούτε και πώς ν' αγαπώ....

Πάτωμα~*~Χαρούλα Αλεξίου

Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου
θα βάλω πόρτες μ’ αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια

Ξυπνάω μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω ποιος σου το ‘πε αδυναμία
που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία

Να κοιμηθώ...

Αν και μουσικα ειμαι αλλου πιστευω πως ο καλυτερος ελληνικος στοιχος ειναι το:

Θεέ μου τη δεύτερη φορά που θα 'ρθω για να ζήσω
όσο η καρδιά κι αν λαχταρά δεν θα ξαναγαπήσω

νικολας ασιμος





Πως θες να πάμε μαζί άμα δεν έρθεις κι εσύ,
Σου 'δωσα τόση ψυχή μην τη χαλάσεις κι αυτή
Πάει καιρός κι απορώ για το λειψό σας εγώ
Τον τελικό μου σκοπό σας τον κρατάω κρυφό…

Πως να κρατήσεις ραβδί άμα δεν είσαι εσύ
Πιασ' την δική μου χορδή αλλά τραγούδα κι εσύ
Πάει καιρός κι απορώ για το λειψό σας εγώ
Τον τελικό μου σκοπό σας τον κρατάω κρυφό.

Δοπημίων σου ε, Πατησίων μου ε
Έχω σπείρει και θερίζω ώριμα εσείς φρουτάκια
Έπιασα και το δρεπάνι και ο Χάρος τάχει κάνει
Τι ψυχή θα παραδώστε όλα εδώ θα τα πληρώστε…

Χάσμα - Αντεκδίκηση κι Υπομονή

Αντεκδίκηση κι υπομονή
Είναι δυο λέξεις που με βία ταιριάζουν μαζί
Κι είναι εκδήλωση προσβλητική
Η εφαρμογή της εξουσίας σε κάθε μορφή

Αντεκδίκηση κι υπομονή
Παλεύουν χρόνια στο μυαλό μας και στη λογική
Μα είναι λύτρωση μοναδική
Η καταστροφή της εξουσίας σε κάθε μπρφή

Ενδελέχεια - Δανεικά

Από το χτές μου περισέψαν κάτι μέρες
και το αύριο ζητάει δανεικά.
Ποιος ζυγίζει τη ζωή και την ορίζει;
Ποια φοβέρα,ποια φωνη και ποια φωτιά.

Δανεικά-δανεικά...
Απ'της ζωής την τράπεζα
Δανεικά...
Και να'ρχότανε μια μέρα,
όσα είναι δανεικά,
σ'ένα κόλπο να'παιζα.

Όταν βρέχει ο βρεγμένος δε φοβάται
μα φοβάται,όπως λένε ο φτωχός.
Με τον ήλιο τελικά,ποιος είναι φίλος,
ο βρεγμένος,ο φτωχός ή ο στεγνός;

Δανεικά-δανεικά...
Απ'της ζωής την τράπεζα
Δανεικά...
Και να'ρχότανε μια μέρα,
όσα είναι δανεικά,
σ'ένα κόλπο να'παιζα.

Οι ελπίδες μου γυρνάνε προς τα πίσω,
πριν τις βγάλω στο σφυρί και τις πουλήσω.
Κι όλο εδώ ξαναγυρνώ κι αναρωτιέμαι,
να χαθώ,να χωριστώ ή να ελπίσω;

Δανεικά-δανεικά...
Απ'της ζωής την τράπεζα
Δανεικά...
Και να'ρχότανε μια μέρα,
όσα είναι δανεικά,
σ'ένα κόλπο να'παιζα.

Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου
Ο ουρανός δικός μου, η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
Στα ηλιοσκαλοπάτια μ' έμαθε η μάνα μου να ζω

Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε, να χαμηλώσω τα φτερά

Ξαρχακος Σταυρος-Νικος Ξυλουρης[color:c3ef=#555]

Eίναι κάτι στιγμές
διαλεγμένες στιγμές
που περνούν μια φορά

Κι όταν μένεις μονάχος
στο σκοτάδι σκυφτός
τις σκιές κυνηγάς

Σκόρπια λόγια, θολές αναμνήσεις
από ίσως που μάλλον δεν έκανες
Mακρινές όλες οι ευκαιρίες
που μπροστά σου περνούσαν και έχανες

Είναι ώρες που ως και ο χρόνος
σου μοιάζει νεκρός
κάποιες ώρες που θα ευχόσουν
να ήσουν θεός

Είναι κάτι στιγμές
που στα σύννεφα χάνονται
στον ουρανό

Πρόσωπα αγαπημένα
πρόσωπα λατρεμένα
που αφήνουν κενό

Ένας κόμπος το στήθος σου σφίγγει
και είναι τόσο βουβή η ανάσα σου
Και όλα εκείνα, που είχες κρατήσει
τώρα κύματα γίνονται μέσα σου

Είναι ώρες που ως και ο χρόνος
σου μοιάζει νεκρός
Κάποιες ώρες που θα ευχόσουν
να ήσουν θεός

Είναι κάτι στιγμές
που στα σύννεφα χάνονται
στον ουρανό

Πρόσωπα αγαπημένα
πρόσωπα λατρεμένα
που αφήνουν κενό

Αν ήσουν θεός...

Πράσσειν Άλογα - Στιγμές

(που το θυμήθηκα τώρα αυτό ένας θεός ξέρει. Και δεν ακούω και τέτοια μουσική)

Αγάπη που σε λέγαν Αντιγόνη..
ΕΡΩΤΙΚΟ

Ποίημα του Άλκη Αλκαίου
Μελοποίηση από Θάνο Μικρούτσικο
Απόδοση από Μανώλη Μητσιά, Νότη Σφακιανάκη, Χαρούλα Αλεξίου

Αντιγράφω από περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ τεύχος 303 ΙΟΥΝΙΟΣ 2007,
σελίδα 21081, άρθρο του Θεόδωρου Δραγώνα

---
Το καραβάνι τρέχει μες τη σκόνη
Και την τρελλή σου κυνηγάει η σκιά.
Πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι,
Πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά;
Αγάπη που σε λέγαν Αντιγόνη..
---
Ποια νυκτωδία το φως σου έχει πάρει
Και σε ποιον γαλαξία να σε βρω..
Εδώ είναι Αττική, φαιό νταμάρι
Κι εγώ ένα πεδίο βολής φθηνό,
Που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι.
---
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις.
Τις ώρες που αγριεύει η βροχή.
Στη γη των Βισιγότθων αρμενίζεις
Και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί΄
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις.
---
Σκέπασε αλμύρα το γυμνό κορμί σου.
Σου ‘φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό.
Στα δύο, είπες, θα κοπεί η ζωή σου.
Και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ,
Σκούριασε το κλειδί του παραδείσου.
---

Από τα αγαπημένα μου τραγούδια

Υπάρχει ψηλά εν’ αστέρι
το πιο λαμπερό τ’ ουρανού
Μαζί του μιλάω και παίζω
αν θέλω τα βράδια
Αν νιώθω μονάχος το ξέρει
κι ανοίγει τις πόρτες του νου
Γλυκά με χαϊδεύει με φως
και μου δείχνει σημάδια
Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις πού πας
να ‘σαι πάντα ψηλά φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις
Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις πού πας
να ‘σαι πάντα ψηλά φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις
Η μνήμη σαρώνει τη σκέψη
κι ο χρόνος που τραβάει το χαλί
Αυτό που επάνω του χρόνια
σκυφτός περπατάω
Μα εσύ αστεράκι μου ξέρεις
το πώς έχω φτάσει ως εκεί
μια νύχτα του Οκτώβρη το φως
μου χαρίζεις και σπάω
Καληνύχτα αστέρι…
Καληνύχτα αστέρι, καληνύχτα αστέρι
καληνύχτα αστέρι, λαμπερό τ’ ουρανού


Το αστεράκι-Διονύσης Τσακνής

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ξύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές.
Η μια μου είπε ξέχνα την
κι πάψε πια να κλαις.
Μα η άλλη ήταν η δική σου
μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.
Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Τα χρόνια είναι αμέτρητα
μα είν` η ζωή μικρή.
Συνήθισα να σ` αγαπώ
συνήθισες κι εσύ.
Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο
ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.
Για να χωράει κάπου ο πόνος
τις νύχτες όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω
να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Το παραμύθι τέλειωσε
κι αρχίζει η ζωή.
Αχ να ταν η αλήθεια σου
σαν ψέμα αληθινή.
Τι να την κάνω τη ζωή μου
στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί.
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,
να σε πιστέψει πάλι από την αρχή.
Να σε πιστεύει όταν μ` αγγίζεις,
τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις όταν λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

ΧΑΣΜΑ-ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΨΕΜΑ

Κυκλους κανει το μυαλο μου
κ αρρωσταινω στην ψυχη μου
γυρω να με τρωει νιωθω
χανω την ζωη μου..

χαραγμενη στο μυαλο μου μια φανταχτερη πληγη μου
ψαχνω τρυπα για να φυγω απο το κορμι μου...

ειναι μερες που σου βγαινουν
ειναι μερες που δε βγηκαν
κ ολα αυτα που σε τρελαινουν
διπλα σου βρεθηκαν
θλιβερο,σε καταφεραν
λιγο λιγο σ αρρωστησαν
κ απομονωθηκαν ολοι οσοι σ αγαπησαν

ξεφευγω κι ολο λεω πως κοιταζω μπροστα
και μενω στεγνος και ειμαι αριθμος
οι μερες που περνανε σαν θλιμμενη σκια
φανταζω σωστος,δεν ειμαι σωστος
κρατηθηκα απο παντα καρφωμενος καλα
κ τωρα αργω,τωρα ακροβατω
το νιωθω κ το ξερω πως παταω χαλαρα
στων αλλων το φως,σε ξενων το φως
ξεφευγω κι ολο λεω πως κοιταζω μπροστα
και μενω στεγνος και ειμαι αριθμος
οι μερες που περνανε σαν θλιμμενη σκια
φανταζω σωστος,δεν ειμαι σωστος
συνηθεια νομιζω πως κραταω κακια
να παιρνω διαρκως καινουργια στολιδια
να κοβομαι στα δυο,να ζηταω ματιά
στα σκουπιδια...


Κυκλους κανει το μυαλο μου
κ αρρωσταινω στην ψυχη μου
γυρω να με τρωει νιωθω
χανω την ζωη μου..

χαραγμενη στο μυαλο μου ,μια φανταχτερη πληγη μου
ψαχνω τρυπα για να φυγω απο το κορμι μου...

τωρα μοιαζω κουρασμενος,
τωρα κατι με εκδικειται,
τωρα το μυαλο μου ξενους μοιαζει να μιμειται
καταστρεφω το μυαλο μου κ αρρωσταινω στην ψυχη μου
ψαχνω τρυπα για να φυγω απο το κορμι μου....

Μιλτιαδης Πασχαλιδης-Στα Ειπα Ολα


Πολλες φορες σου μιλησα με χρωματα στο στομα
στο ειπα οσα εμαθα τα εμαθα με το σωμα
μισος ψυχη, μισος κορμι και η πεινα μου θηριο
μιση ζωη σπαταλησα να ζησουν και τα δυο, να ζησουν και τα δυο


οσα κομματια και να μπορεσεις να ενωσεις
δεν θα σου φτασουν μια στιγμη για να με νιωσεις
στα ειπα ολα, φιλα με τωρα

Με αγαπουσε το νερο
μα ο ουρανος με ζουσε
και οταν μετρουσα τι μπορω, η γη δεν με χωρουσε
κυνηγησα τις ομορφιες μα με εκλεψε η λυπη
οι αληθειες μου εσυ οταν κλαις και της καρδιας μου οι χτυποι...

οσα κομματια και να μπορεσεις να ενωσεις
δεν θα σου φτασουν μια στιγμη για να με νιωσεις
στα ειπα ολα, φιλα με τωρα

Alchemist έγραψε:Μιλτιαδης Παασχαλιδης-Στα Ειπα Ολα

που ειναι οι στιχοι???
το αλλο ειναι πολυ καλο του πασχαλιδη,το πευκο στην ακρογυαλια.
καλος αλλα πολυ κοψοφλεβα

βακαλαος έγραψε:

Alchemist έγραψε:Μιλτιαδης Παασχαλιδης-Στα Ειπα Ολα

που ειναι οι στιχοι???
το αλλο ειναι πολυ καλο του πασχαλιδη,το πευκο στην ακρογυαλια.
καλος αλλα πολυ κοψοφλεβα

Ναι επρεπε να το ακουω και να το γραφω ταυτοχρονα....

βακαλαος έγραψε:

Alchemist έγραψε:Μιλτιαδης Παασχαλιδης-Στα Ειπα Ολα

που ειναι οι στιχοι???
το αλλο ειναι πολυ καλο του πασχαλιδη,το πευκο στην ακρογυαλια.
καλος αλλα πολυ κοψοφλεβα

Κοιτα να δεις...Βασικα ακουω ΚΑΙ μελαγχολικα τραγουδια και οταν δεν ειμαι στεναχωρημενος....Οποτε δεν με ενοχλουν...