Νεες έρευνες και εφευρέσεις

kitsosmitsos έγραψε:Υπολόγισε 2,7 τρις ψηφία του "π"

irthe_h_pitsa έγραψε:

kitsosmitsos έγραψε:Υπολόγισε 2,7 τρις ψηφία του "π"

Αν σκεφτείς όλα αυτά τα φυσικά φαινόμενα, κατασκευές κλπ που στα μαθηματικά τους μοντέλα συμπεριλαμβάνεται το π (αν και υπερβατικός άρρητος) μια τέτοια προσέγγιση θα βοηθήσει όλους τους μηχανικούς του κόσμου, όσο υπερβολική κι αν φαίνεται...

skouliki έγραψε:δεν καταλαβες ..αυτος μου λεει ποια πανε με τι
και σε τι βαθμους και εγω βαζω πλυντηριο

skouliki έγραψε:Για πρώτη φορά ερευνητές κατάφεραν να μετατρέψουν δερματικά κύτταρα σε λειτουργικούς νευρώνες χωρίς να χρησιμοποιήσουν φυσικά ή τεχνητά βλαστικά κύτταρα. Θεωρούν πως πρόκειται για ένα «γιγάντιο άλμα» που τους φέρνει πιο κοντά στη δυνατότητα καλλιέργειες οποιουδήποτε ιστού.

in.gr

Όσοι σκέφτονται το μέλλον, γέρνουν (κυριολεκτικά) προς τα εμπρός!



…ενώ όσοι σκέφτονται το παρελθόν, γέρνουν προς τα πίσω.


Η θεωρία της σχετικότητας του «Αϊνστάιν», η οποία αποδεικνύει ότι ο
χρόνος και χώρος δεν είναι ξεχωριστοί, αλλά αποτελούν την
αλληλεξαρτημένη ενότητα του χωροχρόνου, δεν ισχύει μόνο στην φυσική,
όπως φαίνεται, αλλά και στο νου μας. Απλώς και μόνο η σκέψη του
παρελθόντος ή του μέλλοντος είναι αρκετή για να κάνει έναν άνθρωπο,
ασυναίσθητα, να κινήσει το σώμα του προς τα πίσω ή προς τα εμπρός
αντίστοιχα, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.Η
νέα έρευνα αποτελεί την πρώτη απόδειξη ότι όταν σκεφτόμαστε τον χρόνο,
κινούμε και το σώμα μας στον χώρο. Με άλλα λόγια, η αφηρημένη σκέψη, το
νοητικό «ταξίδι» στον χρόνο, έχει την υποσυνείδητη δύναμη να κινεί
ανάλογα το σώμα ή, εναλλακτικά, το σώμα μας έχει τη δική του
«χωροχρονική» γλώσσα.Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του
πανεπιστημίου του Αμπερντίν στη Σκωτία υπό τον Λίντεν Μάιλς και
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Psychological Science» (Ψυχολογική
Επιστήμη), σύμφωνα με το Live Science και τους N.Y Times.Η
ικανότητα του ανθρώπινου νου να «ταξιδεύει» στον χρόνο είναι ένα
χαρακτηριστικό που δεν έχουν (κατά τα φαινόμενα) τα άλλα ζώα. Η νέα
μελέτη δείχνει ότι ο νους μας αντιλαμβάνεται υποκειμενικά τον χρόνο σαν
να είναι στενά συσχετισμένος με τον χώρο, γι' αυτό το λόγο το σώμα
κινείται προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση, ανάλογα με την
«κατεύθυνση» του χρονικού «ταξιδιού» .Οι ερευνητές συνέδεσαν
αισθητήρες κίνησης σε 20 εθελοντές και τους έβαλαν να σκέφτονται
διάφορα πράγματα στο παρελθόν ή το μέλλον. Μετά από μόλις 15
δευτερόλεπτα, όσοι σκέφτονταν το παρελθόν, είχαν κινηθεί κατά μέσο όρο
ενάμιση έως δύο χιλιοστά προς τα πίσω, ενώ αντίστροφα όσοι σκέφτονταν
για το μέλλον, είχαν γείρει ενστικτωδώς προς τα εμπρός γύρω στα τρία
χιλιοστά (άρα η σκέψη για το μέλλον έχει ακόμα μεγαλύτερη επίδραση στο
σώμα σε σχέση με τη σκέψη για το παρελθόν).Οι Βρετανοί ψυχολόγοι
σχεδιάζουν νέες σχετικές έρευνες σε άλλους πολιτισμούς. Στη Δύση, όπως
και στον περισσότερο υπόλοιπο κόσμο, η ανθρώπινη γλώσσα και φαντασία
συσχετίζει το μέλλον με αυτό που βρίσκεται μπροστά, ενώ το παρελθόν με
αυτό που έχει μείνει πίσω. Όμως σε μερικούς πολιτισμούς, όπως στους
Αϊμάρα των Άνδεων στη Νότια Αμερική, συμβαίνει περιέργως το αντίστροφο:
τόσο γλωσσικά όσο και νοητικά συνδέουν το μέλλον με το πίσω και το
παρελθόν με το μπροστά!Οι Βρετανοί ερευνητές θέλουν να
διαπιστώσουν αν αυτοί οι άνθρωποι γέρνουν προς τα πίσω όταν σκέφτονται
το μέλλον και προς τα εμπρός όταν σκέφτονται το παρελθόν. Αν αυτό όντως
συμβαίνει, τότε θα σημαίνει ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι
συνέπεια μάθησης και κοινωνικής επιρροής, μέσα από τον τρόπο που, από
τη γέννησή τους, οι άνθρωποι μαθαίνουν να μιλάνε και να συσχετίζουν τον
χρόνο με τον χώρο.Έρευνες αυτού του είδους ανήκουν σε ένα
σύγχρονο ρεύμα ψυχολογίας, το οποίο μελετά τον τρόπο που το σώμα
ενσωματώνει και «βιώνει» διάφορες αφηρημένες έννοιες και σκέψεις. Για
παράδειγμα, μια πρόσφατη έρευνα Ολλανδών ερευνητών του πανεπιστημίου
του Άμστερνταμ, υπό τον δρα Νιλς Τζόστμαν, έδειξε ότι το βάρος του
ίδιου βιβλίου γίνεται με διαφορετικό τρόπο αντιληπτό, ανάλογα με την
αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι γι' αυτό. Όπως έδειξε το σχετικό πείραμα
με εθελοντές φοιτητές, σε όσους είχε ειπωθεί ότι το βιβλίο είχε ζωτική
σημασία για τις σπουδές τους, το ένιωθαν πιο βαρύ, ενώ σε όσους είχε
ειπωθεί ότι το βιβλίο είχε δευτερεύουσα σημασία, το βιβλίο φαινόταν
ελαφρύτερο.Σε ένα άλλο πείραμα, σχετικά με την διαφορετική
αντίληψη της θερμοκρασίας ενός χώρου ανάλογα με την ψυχική διάθεση
καθενός, όσοι σκέφτονταν δυσάρεστα πράγματα από το παρελθόν τους (π.χ.
μια επώδυνη απόρριψή τους από άλλους ανθρώπους) εκτιμούσαν το ίδιο
δωμάτιό ότι ήταν κατά μέσο όρο πέντε βαθμούς Κελσίου ψυχρότερο σε σχέση
με όσους σκέφτονταν ευχάριστα πράγματα. Άρα η μοναξιά και η «παγωμάρα»
δεν έχουν μόνο μεταφορική, αλλά και κυριολεκτική σημασία.

Υποσυνείδητα, είμαστε όλοι φιλάνθρωποι

Μπορεί οι άνθρωποι να χαρακτηρίζονται, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων,
από εγωισμό, ωστόσο αντλούν ευχαρίστηση και όταν μοιράζονται με τους
συνανθρώπους τους, σύμφωνα με μια ασυνήθιστη μελέτη που δόθηκε πρόσφατα
στη δημοσιότητα.

Με τη χρήση ειδικών μηχανημάτων, οι επιστήμονες εντόπισαν τα πρώτα
στοιχεία που δείχνουν ότι η βοήθεια προς τους συνανθρώπους ενεργοποιεί
τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου όπως και όταν σημειώνουν ένα προσωπικό
επίτευγμα. Η τετράδα των επιστημόνων, με επικεφαλής τον Τζον Ο’Ντόχερτι
του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, πραγματοποίησε πειράματα σε
20 ζευγάρια εθελοντών, κατά τη διάρκεια των οποίων παρατήρησε την
εγκεφαλική δραστηριότητα με τη βοήθεια μηχανημάτων μαγνητικής
απεικόνισης του εγκεφάλου.

Οι ερευνητές εξέτασαν δύο συγκεκριμένες εγκεφαλικές περιοχές, που
επεξεργάζονται τα αισθήματα ικανοποίησης και «ανταμοιβής», όπως το
φαγητό, τα χρήματα και η ευχάριστη μουσική. Σε κάθε ζευγάρι δόθηκαν από
τριάντα δολάρια, ενώ στη συνέχεια τράβηξαν κλήρους για να δουν σε ποιον
θα δινόταν μπόνους πενήντα δολαρίων, ενώ σε κάποιες άλλες συναλλαγές,
οι επιστήμονες έδωσαν επιπλέον διαφορετικά ποσά και στους δύο.

Αν ο «φτωχότερος» από τους δύο λάμβανε το μεγαλύτερο ποσό,
ενεργοποιούνταν το αντίστοιχο μέρος του εγκεφάλου, όπως αναμενόταν.
Αυτό που προκάλεσε έκπληξη όμως ήταν η αντίδραση του πιο «πλούσιου» από
τους δύο. «Οι άνθρωποι με τα περισσότερα χρήματα είχαν ισχυρότερη
αντίδραση όταν δινόταν χρήματα στο άλλο μέλος του ζευγαριού απ’ ότι
όταν έπαιρναν οι ίδιοι», δήλωσε ο Κόλιν Κάμερερ, από τους συγγραφείς
της μελέτης και οικονομολόγος. Μάλιστα, ακόμη και στις περιπτώσεις που
οι πιο «πλούσιοι» δήλωναν ότι ήθελαν τα επιπλέον χρήματα, οι μαγνητικές
απεικονίσεις δήλωναν το αντίθετο.

Αυτή η διαπίστωση «τονίζει την ιδέα ότι ακόμη και οι βασικές δομές
ανταμοιβής στον ανθρώπινο εγκέφαλο δεν είναι εγωκεντρικές», δήλωσε ο
Ο’Ντόχερτι. Παραμένει ασαφές ο βαθμός που η ικανοποίηση κάποιου όταν
μοιράζεται και όταν λαμβάνει μια ανταμοιβή είναι έμφυτη ή επίκτητη,
επισημαίνουν οι επιστήμονες. «Πιστεύουμε, ότι για τους ανθρώπους που
ξεκινούν πλούσιοι, το να βλέπουν άλλους να λαμβάνουν χρήματα μειώνει
τις ενοχές τους επειδή οι ίδιοι έχουν περισσότερα», σύμφωνα με τον
Κάμερερ.

Οι τέσσερις επιστήμονες παραδέχονται πάντως ότι η εργασία τους
υπόκειται και σε περιορισμούς. Το πείραμα, που πραγματοποιήθηκε στις
ΗΠΑ, δε λαμβάνει υπόψη για παράδειγμα τις πολιτισμικές διαφορές, ενώ δε
χρησιμοποιήθηκαν γυναίκες στο πείραμα.