Ramnousia ----http://www.ramnousia.com/

Σχετικά με το Ramnousia.com :

To ramnousia.com ξεκίνησε ως η προσπάθεια μιας παρέας για την μετάδοση και ανταλλαγή ειδήσεων και πληροφοριών που δεν λαμβάνουν την κατάλληλη προσοχή από τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Τελικά εξελίχθηκε ως πηγή πληροφόρησης, επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων από ένα ευρύ φάσμα της Ελληνικής -και όχι μόνο- κοινωνίας. Τα άρθρα στο ramnousia.com γράφονται από ανθρώπους που ούτε τις ίδιες απόψεις έχουν, ούτε την ίδια μόρφωση, κουλτούρα, ιδεολογία και δεν είναι πλέον μια παρέα, είναι ένα ιστολόγιο που αναρτά τις απόψεις των αναγνωστών του αλλά και των φιλικών του ιστολογίων. To ramnousia.com δεν αποτελείται από δημοσιογράφους

RAMNOUSIA

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στο mail ramnousia.blogspot@gmail.com

Άκουγα χτες έναν γνωστό να λέει πόσο πληκτικό και ψυχοφθόρο είναι το καλοκαίρι στην πόλη. Κουνούσα κι εγώ το κεφάλι καταφατικά αν και όχι τόσο πρόθυμα όσο αν π.χ με ρωτούσε μια λατίνα αν θα μπορούσα να τινάξω την άμμο από το αριστερό της κωλομάγουλο. Συμφωνούσα απλά. Εξάλλου δεν πρόκειται για καμιά συνταρακτική αποκάλυψη του στυλ "Ξέρω από έγκυρη πηγή πως η Μιμή Ντενίση έχει να χέσει 12 μέρες". Γυρίζοντας όμως τρεκλίζοντας το ίδιο βράδυ σπίτι, την ώρα που πενθούσα για την οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η οικογένεια Αλαφούζου στην λίμνη Μαρακαίμπο, βλέπω ανεβασμένη μια φωτογραφία του ίδιου από διακοπές προφανώς περασμένου έτους, αγκαλιά με τη θηλυκή έκδοση του Πέτρου Ευθυμίου και φόντο μια πλαζ-χωματερή, καντίνα "Τάκης ο Παγωτάκης" και ομπρελίτσες "Texaco". Αν έτσι είναι η ζωή μακριά από την πόλη τα καλοκαίρια, προτιμώ να ψήσω μπριζόλες τον δεκαπενταύγουστο πάνω στις πυρωμένες εξατμίσεις των αστικών λεωφορείων.
Η εξ ουρανού τυρόπιτα

Σήμερα τo πρωί καθόμουν και παρατηρούσα καμιά εικοσαριά μυρμήγκια γύρω από μια πεσμένη στο δρόμο τυρόπιτα. Μου θύμιζαν κάτι αμερικάνικες ταινίες του 80, όπου γινόταν καραμπόλα δέκα αμαξιών και στο δευτερόλεπτο πετάγονταν από το πουθενά ορδές νοσοκόμων με τέλεια φουσκωμένη αφάνα και πεντακάθαρες πορτοκαλί φορμίτσες. Κι έτρεχαν πανικόβλητοι με τα φορεία στα χέρια, πηδούσαν γύρω από τα αμάξια-ακορντεόν αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο εκτός από το να προσφέρουν στο φιλοθεάμων κοινό μια ιδανική εικόνα για τον τρόπο λειτουργίας του αντίστοιχου ΕΚΑΒ της Μασαχουσέτης.

Ήταν μια αφράτη, χωριάτικη τυρόπιτα που βρέθηκε ξαπλωμένη στην άσφαλτο ποιος ξέρει πώς. Και τα είκοσι μυρμήγκια έγιναν γρήγορα εκατό και αργότερα σίγουρα περισσότερα. Ήταν χαρούμενα με το λοφάκι που εμφανίστηκε απρόσμενα στη γειτονιά τους. Γενικά ως θέαμα δεν με ενδιαφέρουν τα μυρμήγκια περισσότερο από έναν οδηγό ταξί που ξεβουλώνει το αυτί του με το μικρό το δαχτυλάκι (ξέρετε, η κίνηση τριμπουσόν). Γνωρίζω ασφαλώς πως θεωρούνται εργατικά. Η φήμη αυτή έχει ξεκινήσει προφανώς από τους ανθρώπους. Δεν έχει τύχει να ακούσω ποτέ έναν κορμοράνο να επαινεί την εργατικότητα των μυρμηγκιών, ξεχέζοντας παράλληλα τους τζίτζικες για τον σταρχιδισμό τους. Ο άνθρωπος έχει απλά διαπιστώσει πως σε σχέση μ' αυτόν εργάζονται περισσότερο.

Κι όμως εγώ έβλεπα πανικόβλητες κινήσεις, αναγνωριστικές. Ένα διαρκές πηγαινέλα προπαρασκευαστικό, χωρίς ακόμη να έχει φορτωθεί ούτε ένα μιλιγκράμ μυζήθρας στην πλάτη του πρώτου αχθοφόρου. Κατάστρωναν το σχέδιό τους. Τα μυρμήγκια σκέφτονται προσεκτικά πριν δράσουν έστω κι αν σχεδόν πάντα δρουν υπό πίεση, έστω κι αν είναι τραγικά αναλώσιμα σε σημείο να μην έχει πεθάνει ούτε ένα από παθολογικά αίτια κι αν ακόμη μεταβάλλεται διαρκώς το τοπίο γύρω τους. Αυτά σκέφτονται και κάνουν. Ούτε κάνουν χωρίς να σκέφτονται ούτε (κατά την ανθρώπινη συνήθεια) σκέφτονται χωρίς ποτέ να κάνουν). Αλλά ο άνθρωπος βρήκε να εκτιμήσει μόνο την εργατικότητα και την αφοσίωσή τους, προφασιζόμενος πως δεν μπορεί να έχει λογική κάτι που έχεις βαρεθεί να πατάς και να λιώνεις.

Κάπου εκεί ένας ηλικιωμένος συναργόσχολος προσπάθησε να με απωθήσει από την άσφαλτο σχεδόν αγανακτισμένος. Και με το βλέμμα του θολό από την αναμονή στην ουρά του ουρολόγου του ΙΚΑ, μου πρότεινε αν θέλω τόσο πολύ την τυρόπιτα, να την πάρω μαζί μου.

"Δεν θέλω καμιά τυρόπιτα. Θέλω απλά να μου χαρίσεις έναν ξέφρενο τουίστ πάνω στην ξεμωραμένη από τον ήλιο άσφαλτο. Να μην το σκεφτείς, απλά να το κάνεις."

Και παραμέρισα για να συνεχίσω το συναρπαστικό ταξίδι μου στην έρημη πόλη, με μια γεροντική ροχάλα να κρέμεται από το αυτί μου και νέα μικροσκοπικά ινδάλματα να σουλατσάρουν εξερευνητικά τη γάμπα μου...

RAMNOUSIA

καλωςηρθες στην παρεα μας !

το ποστ σου συγχωνευτηκε εδω καθως βαση κανονισμων

το θέμα εδω λειτουργεί σαν προσωπική σελίδα οπου μπορείτε καθημερινά να την ενημερώνετε με νέα απο το blog σας και συνεπώς καλό θα είναι να ποστάρονται οι οποιες αναρτησεις εδω και όχι στο κύριο μέρος του φόρουμ

* Το ιστολόγιο καταργήθηκε συνεπώς το παρόν θέμα θα κλειδωθεί
αν έχετε κάποιο άλλο ιστολόγιο ανοίξει παρακαλώ ανοίξτε νέο θέμα  Πως να καταχωρήσω το blog μου στο φορουμ