- SkinLikeSandMemberΒραβείο ΕγγραφήςΒραβείο Εγγραφής για πάνω απο 3 χρόνιαΒραβείο ΜηνυμάτωνΒραβείο Μηνυμάτων ( 5001 + σχόλια )Βραβείο ΘεμάτωνΒραβείο Θεμάτων ( 50 νέα θέματα )Βραβείο ΨηφοφορίαςΒραβείο Ψηφοφορίας ( άνοιξε μια νέα ψηφοφορία )Βραβείο ΠαιχνιδιώνΒραβείο Παιχνιδιών ( άνοιξε ενα νέο θέμα - παιχνίδι )Βραβείο ΣυμμετοχήςΒραβείο Συμμετοχής ( σε 100 θέματα )
- Μηνύματα : 6231
Φύλλο :
Εγγραφή : 03/04/2009
Μουσικά βιώματα
27/4/2010, 18:25
Πριν από λίγο άνοιξα ραδιόφωνο, για να ακούσω τι παίζει ένας από τους αγαπημένους μου σταθμούς (αν και δεν ακούω πολύ ραδιόφωνο τον τελευταίο χρόνο). Ο παραγωγός που κάνει την εκπομπή που έπεσα, έτρεχε flashbacks προς το παρελθόν, βάζοντας κομμάτια που άκουγε όταν πήγαινε ...τετάρτη δημοτικού (μέχρι και Beatles έπαιξε), ή το κομμάτι που έπαιζε όταν ...έπαιζε το πρώτο του παιχνίδι στο playstation! Μια νοσταλγία για το δικό μου μουσικό παρελθόν κυρίευσε το μυαλό μου, αν και θα προσπαθήσω να μην τονίσω τη συναισθηματική της πλευρά.
Ας κάνω την αρχή. Από μικρός φαινόμουν λάτρης της μουσικής, έχοντας μάλιστα ανοιχτούς ορίζοντες. Στην τρυφερή ηλικία των 5-6 χρονών, έχοντας μάθει να χρησιμοποιώ το ράδιο, το πικάπ και το (τότε) ηχοσύστημα του σπιτιού, έβαζα συχνά-πυκνά τόσο δίσκους και cd της μητέρας μου, που άκουγε ρεμπέτικα και latin, όσο και του πατέρα μου που άκουγε κυρίως κλασσική και ψυχεδελική rock/pop των '60, '70 και '80. Στα χρόνια του δημοτικού, μέσα από τις πρώτες μου μουσικές αναζητήσεις, το ραδιόφωνο, τα μεγαλύτερα ξαδέρφια μου, τα parties γενεθλίων και τις γιορτές συμμαθητών μου και κάποιες συζητήσεις περί μουσικής, άρχισα να ακούω κυρίως ελληνική ροκ και τα hits της εποχής, όπως το soundtrack του Τιτανικού - η φωνή της Celine Dion μου προκαλούσε μια ευχάριστη ανατριχίλα τότε, το "blue" των eiffel 65, ένα κομμάτι των Blur Που έπαιζε πολύ, το "Κάτι" της Καίτης Γαρμπή, κάποια από Ημισκούμπρια και άλλα που μου διαφεύγουν.
Περισσότερο, με έχει σημαδέψει η πρώτη μου επαφή με τη heavy metal. Ήμουν τότε στην Πέμπτη δημοτικού και ήμουν τσατισμένος, καθώς είχα μαλώσει πριν από μερικές ώρες με ένα παιδί που μου είχε κάνει φάουλ στη μπάλα. Στη βραδινή εκπομπή ενός ραδιοφωνικού σταθμού της επαρχιακής πόλης μου, που άκουγα τότε, ο παραγωγός είχε βάλει το "Seek and Destroy" των Metallica. Η γνήσια οργή ήταν το μόνο που σφήνωσε μέσα στο μυαλό μου το γρήγορο τέμπο και η δυναμική της μουσικής του. Μετά από λίγες μέρες, είχα μιλήσει με έναν φίλο μου για τη μουσική μου ανακάλυψη, και αυτός μου είπε πως ο αδερφός του είχε πολλά τέτοια cd. Το μεσημέρι, μετά το σχολείο πήγαμε κατ' ευθείαν στο σπίτι του, και συγκεκριμένα στο δωμάτιο του αδερφού του που εκείνη την ώρα έλειπε. Έγραψα σε κασσέτα καναδύο Metallica ("Kill 'em all" που περιλάμβανε το seek and destroy και το "load"). Σύντομα, έκανα και μια βόλτα σε ένα δισκάδικο της πόλης μου, όπου βρήκα και το "Master of puppets". Τα λιγοστά χρήματα που μάζευα αποφεύγοντας το να ψωνίζω μπισκότα και πατατάκια, ίσα που έφτασαν για να το αποκτήσω. Στην τρυφερή ηλικία των 10-11, λοιπόν, είχα τα 3 πιο "σκληρά" Metallica albums. Άρεσαν και στον πατέρα μου, παρεπιπτόντως.
Στη συνέχεια (κάπου στην έκτη Δημοτικού με πρώτη Γυμνασίου), ανακάλυψα και τους Black Sabbath και τους Manowar, ιστορικά ονόματα της metal σκηνής.
Στο Γυμνάσιο, όντας περισσότερο συνειδητοποιημένος μουσικόφιλος, άρχισα να ενημερώνομαι από μουσικά περιοδικά και κράτησα την καλή συνήθεια του να ακούω ραδιόφωνο, όποτε είχα την ευκαιρία. Οι μουσικές μου γνώσεις εμπλουτίστηκαν με την εναλλακτική ροκ (οι Cranberries ήταν το πρώτο σχήμα που άκουσα, νομίζω), τη Grunge (Nirvana, Pearl Jam, ίσως και τίποτα ακόμα που να μου διαφεύγει), την ελληνική και αγγλόφωνη punk και τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής και ξένης hip-hop σκηνή (Eminem, Dr. Dre, TXC, FF.C και ότι άλλο μπορούσα να βρω). Στην Τρίτη Γυμνασίου, πάλι στο ραδιόφωνο, άκουσα και Slayer, αρχίζοντας έτσι να ανακαλύπτω την ακραία metal σκηνή, η οποία δεν άρεσε στη μητέρα μου, όπως και "εκείνα τα rap που βρίζουν". Για το γελοίο του θέματος, μου άρεσαν αρκετά και μερικά παραδοσιακά τραγούδια, όπως και ο Τάσος Μπουγάς (μεγάλο χιτ το "έλα στον παππού" ).
Ήταν η χρονιά εκείνη, όπου ο πατέρας μου, μου είχε προτείνει να μάθω κιθάρα. Δεν θέλησα, μάλλον λόγω βαρεμάρας. Κρίμα, ίσως να ήταν διαφορετική η ζωή μου τώρα...
Στα χρόνια του Λυκείου, όπως και στην τρίτη Γυμνασίου, αν και δεν ασχολούμουν τόσο με τη μουσική όσο τις προηγούμενες χρονιές, απέκτησα μια πρωτόγνωρη, για ένα αγόρι στην εφηβεία του, ικανότητα του να αντιλαμβάνομαι πλήρως το συναισθηματικό βάθος πολλών από τα τότε ακούσματά μου. Οι μουσικές μου αναζητήσεις εκτείνονταν κυρίως στα αχανή πεδία της electro, μιας και είχαμε τότε τα πάρτυ του Λυκείου (τα μπιταρισμένα σκυλέ που έπαιζαν πολλά clubs σε εκείνα τα parties δεν τα χώνευα καθόλου πάντως) και τις πρώτες εξόδους σε μπαράκια και clubs τα Σαββατόβραδα με τη μικρή μου παρέα, όπως και στο ακραίο metal και τα παρακλάδια της punk (crust, hardcore, την emocore δεν την είχα ανακαλύψει ακόμα, μιας και η μόδα των emo πέρασε και στα εδάφη μας από το 2006 και μετά, αν δεν κάνω λάθος).
Περιέργεια το έχω να ακούσω και τις δικές σας, ιστορικές, μουσικές στιγμές.
Ας κάνω την αρχή. Από μικρός φαινόμουν λάτρης της μουσικής, έχοντας μάλιστα ανοιχτούς ορίζοντες. Στην τρυφερή ηλικία των 5-6 χρονών, έχοντας μάθει να χρησιμοποιώ το ράδιο, το πικάπ και το (τότε) ηχοσύστημα του σπιτιού, έβαζα συχνά-πυκνά τόσο δίσκους και cd της μητέρας μου, που άκουγε ρεμπέτικα και latin, όσο και του πατέρα μου που άκουγε κυρίως κλασσική και ψυχεδελική rock/pop των '60, '70 και '80. Στα χρόνια του δημοτικού, μέσα από τις πρώτες μου μουσικές αναζητήσεις, το ραδιόφωνο, τα μεγαλύτερα ξαδέρφια μου, τα parties γενεθλίων και τις γιορτές συμμαθητών μου και κάποιες συζητήσεις περί μουσικής, άρχισα να ακούω κυρίως ελληνική ροκ και τα hits της εποχής, όπως το soundtrack του Τιτανικού - η φωνή της Celine Dion μου προκαλούσε μια ευχάριστη ανατριχίλα τότε, το "blue" των eiffel 65, ένα κομμάτι των Blur Που έπαιζε πολύ, το "Κάτι" της Καίτης Γαρμπή, κάποια από Ημισκούμπρια και άλλα που μου διαφεύγουν.
Περισσότερο, με έχει σημαδέψει η πρώτη μου επαφή με τη heavy metal. Ήμουν τότε στην Πέμπτη δημοτικού και ήμουν τσατισμένος, καθώς είχα μαλώσει πριν από μερικές ώρες με ένα παιδί που μου είχε κάνει φάουλ στη μπάλα. Στη βραδινή εκπομπή ενός ραδιοφωνικού σταθμού της επαρχιακής πόλης μου, που άκουγα τότε, ο παραγωγός είχε βάλει το "Seek and Destroy" των Metallica. Η γνήσια οργή ήταν το μόνο που σφήνωσε μέσα στο μυαλό μου το γρήγορο τέμπο και η δυναμική της μουσικής του. Μετά από λίγες μέρες, είχα μιλήσει με έναν φίλο μου για τη μουσική μου ανακάλυψη, και αυτός μου είπε πως ο αδερφός του είχε πολλά τέτοια cd. Το μεσημέρι, μετά το σχολείο πήγαμε κατ' ευθείαν στο σπίτι του, και συγκεκριμένα στο δωμάτιο του αδερφού του που εκείνη την ώρα έλειπε. Έγραψα σε κασσέτα καναδύο Metallica ("Kill 'em all" που περιλάμβανε το seek and destroy και το "load"). Σύντομα, έκανα και μια βόλτα σε ένα δισκάδικο της πόλης μου, όπου βρήκα και το "Master of puppets". Τα λιγοστά χρήματα που μάζευα αποφεύγοντας το να ψωνίζω μπισκότα και πατατάκια, ίσα που έφτασαν για να το αποκτήσω. Στην τρυφερή ηλικία των 10-11, λοιπόν, είχα τα 3 πιο "σκληρά" Metallica albums. Άρεσαν και στον πατέρα μου, παρεπιπτόντως.
Στη συνέχεια (κάπου στην έκτη Δημοτικού με πρώτη Γυμνασίου), ανακάλυψα και τους Black Sabbath και τους Manowar, ιστορικά ονόματα της metal σκηνής.
Στο Γυμνάσιο, όντας περισσότερο συνειδητοποιημένος μουσικόφιλος, άρχισα να ενημερώνομαι από μουσικά περιοδικά και κράτησα την καλή συνήθεια του να ακούω ραδιόφωνο, όποτε είχα την ευκαιρία. Οι μουσικές μου γνώσεις εμπλουτίστηκαν με την εναλλακτική ροκ (οι Cranberries ήταν το πρώτο σχήμα που άκουσα, νομίζω), τη Grunge (Nirvana, Pearl Jam, ίσως και τίποτα ακόμα που να μου διαφεύγει), την ελληνική και αγγλόφωνη punk και τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής και ξένης hip-hop σκηνή (Eminem, Dr. Dre, TXC, FF.C και ότι άλλο μπορούσα να βρω). Στην Τρίτη Γυμνασίου, πάλι στο ραδιόφωνο, άκουσα και Slayer, αρχίζοντας έτσι να ανακαλύπτω την ακραία metal σκηνή, η οποία δεν άρεσε στη μητέρα μου, όπως και "εκείνα τα rap που βρίζουν". Για το γελοίο του θέματος, μου άρεσαν αρκετά και μερικά παραδοσιακά τραγούδια, όπως και ο Τάσος Μπουγάς (μεγάλο χιτ το "έλα στον παππού" ).
Ήταν η χρονιά εκείνη, όπου ο πατέρας μου, μου είχε προτείνει να μάθω κιθάρα. Δεν θέλησα, μάλλον λόγω βαρεμάρας. Κρίμα, ίσως να ήταν διαφορετική η ζωή μου τώρα...
Στα χρόνια του Λυκείου, όπως και στην τρίτη Γυμνασίου, αν και δεν ασχολούμουν τόσο με τη μουσική όσο τις προηγούμενες χρονιές, απέκτησα μια πρωτόγνωρη, για ένα αγόρι στην εφηβεία του, ικανότητα του να αντιλαμβάνομαι πλήρως το συναισθηματικό βάθος πολλών από τα τότε ακούσματά μου. Οι μουσικές μου αναζητήσεις εκτείνονταν κυρίως στα αχανή πεδία της electro, μιας και είχαμε τότε τα πάρτυ του Λυκείου (τα μπιταρισμένα σκυλέ που έπαιζαν πολλά clubs σε εκείνα τα parties δεν τα χώνευα καθόλου πάντως) και τις πρώτες εξόδους σε μπαράκια και clubs τα Σαββατόβραδα με τη μικρή μου παρέα, όπως και στο ακραίο metal και τα παρακλάδια της punk (crust, hardcore, την emocore δεν την είχα ανακαλύψει ακόμα, μιας και η μόδα των emo πέρασε και στα εδάφη μας από το 2006 και μετά, αν δεν κάνω λάθος).
Περιέργεια το έχω να ακούσω και τις δικές σας, ιστορικές, μουσικές στιγμές.
Απ: Μουσικά βιώματα
27/4/2010, 23:50
ωραιο θεματακι σκιν. πολυ ωραιο.
λοιποοοοον...
μουσικα βιωματα. τα εντονοτερα τα εχω με τη παρεα μου, ειτε σε εφηβικα παρτυ, ειτε σε χαλαρη φαση, με αραγμα, μπυρες ή φραπε, περισσοτερο φραπε κοντα σε παραλια η στη πλατεια. σε ενα παρτυ μου που εκανα απο παλια 30 αυγουστου ειχε βαλει ο μπαμπας μου ενδελεχεια το "καντε περα". βαρουσε και νομιζω ηταν απο τα πρωτα δυνατα ακουσματα που ειχα τοτε (δε θυμαμαι ποσο χρονων ημουνα, μικρη παντως), και ειχαμε οργιασει στ'αληθεια. και υστερα, στο ιδιο παρτυ, ειχε παιξει το Child in time απο περπλ... μεγα ανατριχιασμα, και το ακουσα με κοκα κολα στο χερι, και την ριρη (τη σκυλα μου) στα ποδια μου. αλλιως μα μπιτσ, να το παιξω και μουρη . πανε χρονια απο τοτε, αλλα ΚΑΙ τα δυο κομματια εχουνε χαραξει μεγαλο μερος της προσωπικοτητας μου τελικα. υποθετω δεν θελει και πολυ. να αφηνεσαι και να εχεις ανοιχτα αυτακια μονο, και ολα αυτα τα μουσικα βιωματα, τελικα αποτελουν τη ζωη σου ολοκληρη
λοιποοοοον...
μουσικα βιωματα. τα εντονοτερα τα εχω με τη παρεα μου, ειτε σε εφηβικα παρτυ, ειτε σε χαλαρη φαση, με αραγμα, μπυρες ή φραπε, περισσοτερο φραπε κοντα σε παραλια η στη πλατεια. σε ενα παρτυ μου που εκανα απο παλια 30 αυγουστου ειχε βαλει ο μπαμπας μου ενδελεχεια το "καντε περα". βαρουσε και νομιζω ηταν απο τα πρωτα δυνατα ακουσματα που ειχα τοτε (δε θυμαμαι ποσο χρονων ημουνα, μικρη παντως), και ειχαμε οργιασει στ'αληθεια. και υστερα, στο ιδιο παρτυ, ειχε παιξει το Child in time απο περπλ... μεγα ανατριχιασμα, και το ακουσα με κοκα κολα στο χερι, και την ριρη (τη σκυλα μου) στα ποδια μου. αλλιως μα μπιτσ, να το παιξω και μουρη . πανε χρονια απο τοτε, αλλα ΚΑΙ τα δυο κομματια εχουνε χαραξει μεγαλο μερος της προσωπικοτητας μου τελικα. υποθετω δεν θελει και πολυ. να αφηνεσαι και να εχεις ανοιχτα αυτακια μονο, και ολα αυτα τα μουσικα βιωματα, τελικα αποτελουν τη ζωη σου ολοκληρη
- ElthaModeratorΒραβείο ΕγγραφήςΒραβείο Εγγραφής για πάνω απο 3 χρόνιαΒραβείο ΜηνυμάτωνΒραβείο Μηνυμάτων ( 5001 + σχόλια )Βραβείο ΘεμάτωνΒραβείο Θεμάτων ( 100 νέα θέματα )Βραβείο ΨηφοφορίαςΒραβείο Ψηφοφορίας ( άνοιξε μια νέα ψηφοφορία )Βραβείο ΠαιχνιδιώνΒραβείο Παιχνιδιών ( άνοιξε ενα νέο θέμα - παιχνίδι )Βραβείο ΣυμμετοχήςΒραβείο Συμμετοχής ( σε 100 θέματα )
- Μηνύματα : 24383
Φύλλο :
Εγγραφή : 16/03/2009
Απ: Μουσικά βιώματα
28/4/2010, 15:44
δεν εχω ιδιαιτερα βιωματα μιας και δεν ειμαι και δεν ημουν γνωστης της μουσικης
οστοσο καποια πειραματα να μαθω πιανο μαλλον απετυχαν αν και εμεινε το πιανο σαν
ενα ωραιοτατο επιπλο που το εχω εως τωρα
πιο πολυ εχω την μουσικη σαν διασκεδαση παρα σαν χαλαρωση
οστοσο καποια πειραματα να μαθω πιανο μαλλον απετυχαν αν και εμεινε το πιανο σαν
ενα ωραιοτατο επιπλο που το εχω εως τωρα
πιο πολυ εχω την μουσικη σαν διασκεδαση παρα σαν χαλαρωση
Απ: Μουσικά βιώματα
28/4/2010, 15:58
Skin τέλειο θέμα!
Η μητέρα μου δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη αγάπη για την μουσική, αντίθετα με τον πατέρα μου ο οποίος είχε πάντα εμμονή. Μεγάλωσα λοιπόν με ήχους disco, jazz, funk, soul, rock και (δυστυχώς) country. Ελληνικά ποτέ. Και επιμένω ακόμα σε αυτό, εκτός από πολύ συγκεκριμένους καλλιτέχνες και κομμάτια.
Ξενυχτούσα με Mtv και λάτρευα το κομμάτια! Δυστυχώς δεν θυμάμαι πότε πήρα το πρώτο μου άλμπουμ, ούτε ποιο ήταν (εδώ δεν θυμάμαι τι έφαγα χθες). Όμως πάντα είχα μια κλίση στις μουσικές που προανέφερα και πάντα προσανατολιζόμουν σε αυτά τα είδη. Στην εφηβεία είχα λυσσάξει τους Prodigy, τους Metallica, τους Nirvana (που τους ακούω και τώρα που γράφω αυτό το ποστ), τους Aerosmith, τους Cure, τους Sabbath και δεκάδες άλλα τέρατα της μουσικής βιομηχανίας.
Τώρα μπορώ να πω πως πέρα από αυτές τις μουσικές, μου αρέσει πολύ και το trip hop ή διάφοροι underground ήχοι! Σαφώς δεν αλλάζω ποτέ τις μουσικές μου προτιμήσεις. Οι φίλοι μου με κοροιδεύουν και μου λένε πως στον γάμο μου θα θέλω να παίζει κάτι σε βαρύ ροκ, αλλά τους γράφω και συνεχίζω να διαγράφω την υπέροχη πορεία μου.
Η μητέρα μου δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη αγάπη για την μουσική, αντίθετα με τον πατέρα μου ο οποίος είχε πάντα εμμονή. Μεγάλωσα λοιπόν με ήχους disco, jazz, funk, soul, rock και (δυστυχώς) country. Ελληνικά ποτέ. Και επιμένω ακόμα σε αυτό, εκτός από πολύ συγκεκριμένους καλλιτέχνες και κομμάτια.
Ξενυχτούσα με Mtv και λάτρευα το κομμάτια! Δυστυχώς δεν θυμάμαι πότε πήρα το πρώτο μου άλμπουμ, ούτε ποιο ήταν (εδώ δεν θυμάμαι τι έφαγα χθες). Όμως πάντα είχα μια κλίση στις μουσικές που προανέφερα και πάντα προσανατολιζόμουν σε αυτά τα είδη. Στην εφηβεία είχα λυσσάξει τους Prodigy, τους Metallica, τους Nirvana (που τους ακούω και τώρα που γράφω αυτό το ποστ), τους Aerosmith, τους Cure, τους Sabbath και δεκάδες άλλα τέρατα της μουσικής βιομηχανίας.
Τώρα μπορώ να πω πως πέρα από αυτές τις μουσικές, μου αρέσει πολύ και το trip hop ή διάφοροι underground ήχοι! Σαφώς δεν αλλάζω ποτέ τις μουσικές μου προτιμήσεις. Οι φίλοι μου με κοροιδεύουν και μου λένε πως στον γάμο μου θα θέλω να παίζει κάτι σε βαρύ ροκ, αλλά τους γράφω και συνεχίζω να διαγράφω την υπέροχη πορεία μου.
Απ: Μουσικά βιώματα
29/4/2010, 09:25
εγω απο μικρη ακουγα πολυ ελληνικη μουσικη και λιγο ξενη.το ιδιο κανω και τωρα.οι πρωτοι δισκοι που πηρα ηταν του Πασχαλη στο δημοτικο.
Στο γυμνασιο κολλησα με τον Νταλαρα,τους Πυξ-λαξ,τους 2002GR.απο ξενα Bon jovi και scorpions που τους ακουω ως σημερα.
Στην τριτη λυκειου γνωρισα τον ερωτα μου,τον μοναδικο,τον ασυναγωνιστο,την φωναρα,τον θεο,τον τελειο και......μεγαλωσα μαζι του με τα τραγουδια του ερωτευτηκα,παντρευτηκα,γελασα,εκλαψα και νουθετω τα παιδια μου(αν γινουν τιποτα σουργελα αυτος θα φταιει )
μου αρεσει ακομα ο Αλκινοος Ιωαννιδης,ο Μητσιας,ο Χατζηγιαννης και 2-3 αλλοι.
Στο γυμνασιο κολλησα με τον Νταλαρα,τους Πυξ-λαξ,τους 2002GR.απο ξενα Bon jovi και scorpions που τους ακουω ως σημερα.
Στην τριτη λυκειου γνωρισα τον ερωτα μου,τον μοναδικο,τον ασυναγωνιστο,την φωναρα,τον θεο,τον τελειο και......μεγαλωσα μαζι του με τα τραγουδια του ερωτευτηκα,παντρευτηκα,γελασα,εκλαψα και νουθετω τα παιδια μου(αν γινουν τιποτα σουργελα αυτος θα φταιει )
μου αρεσει ακομα ο Αλκινοος Ιωαννιδης,ο Μητσιας,ο Χατζηγιαννης και 2-3 αλλοι.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
|
|