Η μοναξιά μιας οπτασίας.

Υπενθύμιση αρχικής δημοσίευσης :

Μέρος 1: Μόνη και μαζί του.

Ήταν ξαπλωμένη στο ζεστό καναπέ. Κι εκείνος, ξαπλωμένος από πάνω της, να τη φιλά παθιασμένα. Ένιωθέ να λιώνει ανάμεσα στα χέρια του, παρακαλώντας να μην σταματήσει ποτέ...

Ξάφνου, ένας παράξενος θόρυβος την επανέφερε στο πραγματικό της περιβάλλον. Δε βρισκόταν σε κανέναν καναπέ. Βρισκόταν στο κρεβάτι της, με το ξυπνητήρι στο διπλανό κομοδίνο να μεταδίδει το πρόγραμμα του αγαπημένου της ραδιοφωνικού σταθμού. Όσο κι αν αγαπούσε τη μουσική, το όνειρο ήταν τόσο όμορφο που κανείς και τίποτα δε θα ήθελε να το κόψει. Σηκώθηκε κατσουφιασμένη από το κρεβάτι της και, αφού έβγαλε το μαύρο σατέν νυχτικό της και πήρε την, επίσης σατέν, ρόμπα της, κατευθύνθηκε προς το μπάνιο...

Ακόμη ένα άχαρο, μοναχικό πρωινό. Ήταν Δευτέρα, εφτά παρά τέταρτο το πρωί. Ο ουρανός φαινόταν μουντός, χαρακτηριστικός για τα τέλη του χειμώνα... Μια ακόμη μονότονη εβδομάδα ξεκινούσε. Ο τελευταίος άνθρωπος που γέμιζε τις μέρες και τις νύχτες της με ευτυχία, βρίσκεται μακριά της εδώ και δύο μήνες. Και τις τελευταίες μέρες πριν τη μοναχική της ζωή, ήταν τόσο ψυχρός και απόμακρος που την πλήγωνε βαθιά. Και το ήξερε πως πλησίαζε η μέρα που θα χώριζαν. Και, κάθε βράδυ, παρακαλούσε δακρύζοντας, να μην έρθει γρήγορα αυτή η μέρα. Ίσως να ήταν μια απλή τριβή στη σχέση τους. Ήταν όμως κάτι περισσότερο, κάτι που έκανε αναπόφευκτο τον χωρισμό.

Δεν ήταν αυτός στο όνειρό της. Ήταν κάποιος με το σώμα του, έχοντας, όμως, την ψυχή ενός άλλου.

Έπλυνε το πρόσωπό της στο νιπτήρα, καθαρίζοντάς το από τα δάκρυα, και μπήκε στο ντους. Το καυτό νερό την χαλάρωνε, καθώς έπεφτε πάνω της. Επανέφερε στη μνήμη της το όνειρο, όμως κάθε της προσπάθεια να μείνει σε αυτό, εμοιαζέ με το να προσπαθήσει να συγκρατήσει νερό στις χούφτες της. Οι αρνητικοί συνειρμοί κατέκλυσαν και πάλι το μυαλό της. Βγήκε από το ντους και πήγε στην κρεβατοκάμαρα, για να συνεχίσει την ετοιμασία για το υπόλοιπο της ημέρας.

Ντύθηκε και μακιγιαρίστηκε βιαστικά, χωρίς να δώσει σημασία στην εκπομπή που έπαιζε στο ραδιόφωνο εκείνη την ώρα. Βγήκε στο διάδρομο και κατέβηκε, επίσης βιαστικά, τη σκάλα. Στη βάση της σκάλας, την περίμενε η γάτα της, κοιτώντας την επίμονα. Έσκυψε χαμογελώντας και της χάρισε ένα χάδι.

Λιγοστά πράγματα έμειναν για να την ηρεμούν πια. Με κάπως περισσότερη θετική διάθεση, πήρε την τσάντα της και βγήκε από το σπίτι.

(Συνεχίζεται...)

Αμέ, και "ωχ ωχ" θα κάνετε, και "αααχχχχ" και "μμμμ". Τώρα που το σκέφτομαι, λέω να προσθέσω και ατάκες σε στυλ Γκουσγκούνη, αλλά με περιορίζουν και οι κανονισμοί...

κανε δικο σου λεξιλογιο
οπου ωχ = ιχ
και οπου βαχ = ιχα

SkinLikeSand έγραψε:
Κατέβαινε αργά, προσπαθώντας να νιώσει με την κάθε του αίσθηση τα πάντα πάνω στο υπέροχο κορμί της. Την όψη και την υφή του δέρματός της, το μεθυστικό άρωμά της, το γρήγορο τέμπο των χτύπων της καρδιάς της. Στάθηκε εκεί, στο σημείο που σηματοδοτούσε την αρχή της απόλυτης απόλαυσης. Πέρασε τα χέρια του ανάμεσα από τα πόδια της και τη σήκωσε ψηλά. Την έβγαλε στον προθάλαμο της τουαλέτας και την ξάπλωσε στο δερμάτινο καναπέ... Άρχισε να τη γεύεται, μέχρι να του προσφέρει τους χυμούς της. Η γλώσσα του διείσδυσε στο σημείο, προετοιμάζοντας το για τις επόμενες, βαθύτερες διεισδύσεις...

Η Raven έμεινε ξαπλωμένη στο καναπέ, να σπαρταρά αφήνοντας απαλές, ηδονικές κραυγές σε κάθε κίνηση του Πένα. Το μυαλό της είχε πια μπλοκάρει, αφήνοντας την ελεύθερη από κάθε αναστολή. Ο Πένας τράβηξε αργά το κεφάλι του και κοίταξε το αναψοκοκκινισμένο πρόσωπό της, με τα μισόκλειστα μάτια. Άρχισε να γδύνεται...

Λίγο αργότερα, βρίσκονταν ξαπλωμένοι στον καναπέ και βουτηγμένοι στο αμαρτωλό πάθος. Το ιδρωμένο κορμί της Raven τιναζόταν ελαφρά, καθώς ενίωσε το μέγεθος της επιθυμίας του Πένα σε ολόκληρο το εικοσάποντο της μήκος...

Είχαν περάσει ήδη τρεις ώρες... Η Raven, χωμένη στην αγκαλιά του, προσπαθούσε να καταλάβει αν ήταν απλώς μια συνέχεια του γλυκεριύ της ονείρου ή αν ο πρώην της είχε πια επιστρέψει σε αυτήν, ποθώντας την ακόμα...

(Συνεχίζεται!..)

Ο βομβητής του Πένα διέκοψε την μαγεία της σιωπής... Σηκώθηκε αργά, τραβώντας απαλά από την αγκαλιά του τη μισοκοιμισμένη Raven, και αρχίσε να ξαναφορά τα ρούχα του. Η Raven σήκωσε το βλέμμα.

-"Μωρό μου, μείνε λίγο ακόμα."
-"Πρέπει να δώσω μια συνέντευξη σε μισή ώρα."
-"Συνέντευξη; Που;"
-"Στην εκπομπή της next_day. Θα την δεις στην τηλεόραση. Εγώ θα σε ξαναδώ το βράδυ."

Την φίλησε στο μέτωπο και πολύ απαλά στα χείλη. Ξεκλείδωσε την πόρτα κι έφυγε.
Η Raven, αδιαφορώντας τελείως για το ότι θα έπρεπε εδώ και ώρες να βρίσκεται στο γραφείο της, ντύθηκε βιαστικά κι έτρεξε κατευθείαν στο αυτοκίνητό της...


--------

Ο Πένας μετά από μια σύντομη διαδρομή μπήκε βιαστικά στο στούντιο της εκπομπής, ακριβώς στην ώρα του. Κινήθηκε προς το πλατό και κάθησε απέναντι απ' την παρουσιάστρια, που στη θέα του άστραψε ένα πλατύ χαμόγελο.

"Γύρισμα σε 3,2,1 ΠΑΜΕ!!!" ακούστηκε η βροντερή φωνή του σκηνοθέτη.

-"Καλησπέρα σας. Είμαι η next_day, στην εκπομπή "Κουλτούρα κι ευαισθησία". Σήμερα, φιλοξενούμε μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της σκοτεινής λογοτεχνίας, έναν σύγχρονο καταραμένο ποιητή, τα έργα του οποίου έχουν συντροφεύσει την κάθε ευαίσθητη ψυχη στα μοναχικά της ταξίδια ενδοσκόπησης. Φυσικά, είναι ένας απ' τους αγαπημένους μου δημιουργούς.

Ας δώσουμε, λοιπόν, το λόγο στο δημιουργό, ο οποίος έχει επιλέξει να κρατήσει μυστικό το όνομα του. Και μόνο το ψευδωνυμό του ξέρουμε, ένα μυστηριώδες, αισθαντικό ψευδώνυμο, που θα μπορούσε να χαρακτηρίζει μονάχα ένα αντισυμβατικό και ελεύθερο πνεύμα.

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΕΝΑ!
(Θερμό χειροκρότημα.)"

Έστρεψε το βλέμμα της προς τον καλεσμένο.

-"Παρακαλώ, συστηθείτε στο τηλεοπτικό κοινό και μιλήστε μας για το έργο σας."
-"...
...
Συστήνομαι σαν ένας απόστολος. Του Σατανά, του σατέν και της Αφροδίτης. Ανοίγω το δρόμο της εξέλιξης ανάμεσα σε στείρα, συμβατικά μυαλά, βουτηγμένα στο αίμα της ματαιοδοξίας και το σπέρμα της μιζέριας. Μακριά από την πεζότητα, τις αναστολές και τη μικροπρέπεια. Το έργο μου είναι το δικό μου αγκάθι στο βλέμμα τους και μια προσπάθεια προσυλητισμού συνάμα. Οι χιλιάδες οπαδοί μου είναι έτοιμοι να καταστρέψουν τον κόσμο στ' όνομά μου. Δεν είμαι ούτε φίλος, ούτε εχθρός. Είμαι το πρόσωπο πίσω απ' το ψευδώνυμό μου. Είστε, απλά, ο υπόλοιπος κόσμος."

-"Καταπληκτικό! Πριν περάσουμε στο καλλιτεχνικό κομμάτι της εκπομπής, θα ήθελα να συζητήσουμε λίγο σχετικά με ένα πρόσφατο εγχείρημά σας. Έχετε γράψει το σενάριο για τη διαφήμιση του παγωτού με γεύση πεπόνι, που μια γνωστή εταιρία γαλακτοκομικών κυκλοφόρησε. Παρακαλώ να προβάλλουμε τη διαφήμιση!"

<<Διλήμματα.
Σοβαρά.
Καθοριστικά.
Χωρίς αρχή και τέλος.
Παγωτό.
Όχι.
Πεπόνι.
Όχι.

Παγωτό
πεπόνι.

Διπλή απόλλλλλλαυσσσσσηηηηηη...>>

-"Η ιδέα της διαφήμισης ήταν αρκετά πρωτότυπη και σίγουρα κάτι που κανείς, ίσως, δεν περίμενε. Το να χρησιμοποιηθεί μια τόσο πολυσύνθετη έννοια, για να υποβαθμιστεί επιτηδευμένα στο κλασσικό διαφημιστικό πρότυπο, που απευθύνεται στο αρχέγονο, διεκδικητικό ένστικτό του μέσου ανθρώπου - όπως είχατε δηλώσει και σε μια προηγούμενη συνέντευξή σας - ήταν πραγματικά κάτι το ευφυέστατο κι αυθεντικό."
-"Χαίρομαι πολύ που πιάσατε το νόημα, σε όλο του το εύρος. Τα υπόλοιπα βρίσκονται εδώ..."

Ο Πένας έβγαλε από μια τσέπη του παλτό του μια φωτογραφία. Στο ζουμ της κάμερας, φάνηκε καθαρά σε αυτήν ένας γυμνός άντρας που άνοιγε μια τρύπα, χρησιμοποιοώντας τιρμπουσόν, σ' ένα πεπόνι.

-"Εχμμ... ναι! Ας περάσουμε στο καλλιτεχνικό κομμάτι της εκπομπής. Ξέρωντας πως έχετε κάνει και μουσικές παραγωγές, παρακαλούμε για ένα permormance του -προσωπικού μου αγαπημένου - "Το Δακρύβρεχτο τσιφτετέλι"".

Ο Πένας, άνοιξε το laptop του κι έβαλε το ambience να αγκαλιάζει με ηχητικά κύματα το χώρο, πήρε στα χέρια του το τουμπερλέκι και άρχισε να το χτυπά με μανία, σ' έναν γρήγορο, δαιμονικό ρυθμό.

Η next_day είχε σηκωθεί στο τραπέζι και χόρευε το τσιφτετέλι με πάθος. Ο πένας επιτάχυνε το παίξιμο. Η Raven, καθώς παρακολουθούσε τη συνέντευξη, έκλαιγε γοερά απ' τη συγκίνηση. Ο Πένας χτυπούσε δυνατότερα, η next_day χόρευε όλο και πιο παθιασμένα, η Raven είχε βαλαντώσει στο κλάμα. Ολόκληρη η τρέλα της γης διέγραφε ελλειπτικές τροχιές γύρω απ' τα κεφάλια τους.

(Συνεχίζεται...)

Ερώτηση: ο Πένας να τριπάρει με poppers ή με τίποτα άλλο;

απολαυστικη συνεχεια! Πολυ καλη σκιαγραφηση του Πενα αλλα στο τελος πεθανα στα γελια! Ο Πενας με τουμπερλεκι? Αυτο να δω και τι στον κοσμο

η raven γιατι εκλαιγε?

εγώ παραγωγός!
και μετά στα τραπέζια να χορεύω τσιφτετέλια!!!
περιμένω κι εγώ την συνέχεια!

χαχαχαχαχα πολυ καλο !!! παγωτο πεπονι αχαχχαχχαχαχχαχχαχαχχαχαχ

Τρελή συνέχεια φίλε μου. Να δούμε τι θα γίνει παρακάτω, έχεις αφήσει και το άλλο ζευγάρι της ιστορίας.

Προειδοποίηση: η συνέντευξη συνεχίζεται, αυτό ήταν μόνο η αρχή!!!

SkinLikeSand έγραψε:Προειδοποίηση: η συνέντευξη συνεχίζεται, αυτό ήταν μόνο η αρχή!!!

πότε όμως??????????

Εγώ που έκλαιγα με το τουμπερλέκι; Θεϊκό; Μόνο εγώ θα μπορούσα να το κάνω αυτό!!!

Μιλάμε πως η συνέντευξη ήταν ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ! Μου είχε λείψει το γράψιμό σου!

ενα θα σου πω skin:οσο ημουνα στην Μυτιληνη μιλησα με μελος του φορουμ στο τηλεφωνο.Οταν ρωτησα τι να νεα απο το blogκοσμο το πρωτο που μου ειπε ηταν οτι εβαλες συνεχεια.ΤΕΛΕΙΑ συνεχεια.

Σας ευχαριστώ που αφήσατε τις γλυκές κι ευαίσθητες ψυχές σας στο άγγιγμά μου. (Πώπω, τι θεΐλα ήταν αυτό που έγραψα.) :D

SkinLikeSand έγραψε:Σας ευχαριστώ που αφήσατε τις γλυκές κι ευαίσθητες ψυχές σας στο άγγιγμά μου. (Πώπω, τι θεΐλα ήταν αυτό που έγραψα.) :D

σκετος λορκα εισαι

Μη με συγκρίνεις τώρα μ' αυτόν τον συγγραφίσκο της κακίας ώρας...

να με συμπαθας παρασυρθηκα η δολια

skouliki έγραψε:να με συμπαθας παρασυρθηκα η δολια

Καλώς! Θα την παραβλέψω αυτή την ταπεινωτική σύγκριση...

:D